W Polsce nie wszyscy okazują starszym ludziom szacunek i zrozumienie. Zestawimy ze sobą dwa przykłady traktowania pensjonariuszy Domów Opieki: wzorowy i taki, który zasługuje tylko na potępienie. Ośrodek dla osób dotkniętych chorobą Alzheimera w Ptaszkach jest jedną z tych instytucji, w której o szacunku dla drugiego człowieka nigdy się nie zapomina. Dotknięci otępieniem starczym są bezbronni jak dzieci. Fachowa i czuła pomoc jest dla nich jedyną szansą na zachowanie godności. Duże znaczenie dla osób starszych - odciętych od miejsc, w których spędzili całe życie - jest przyjazne otoczenie. O to w Ptaszkach też zadbano. Zanikająca pamięć osób dotkniętych otępieniem starczym trzeba wspomagać w każdy możliwy sposób. Jest to zajęcie bardzo pracochłonne. W ośrodku w Ptaszkach 22 pacjentami opiekuje się na jednej zmianie pięć osób. Również kierowniczka ośrodka i księgowa pomagają gdzie tylko mogą. Jest to wyjątkowo duża liczba opiekunów jak na polskie warunki. Szkoda, że takie traktowanie chorych osób nie jest standardem w domach opieki społecznej w Polsce. W większości państwowych placówek jest zbyt mało personelu by należycie zająć się podopiecznymi. W skrajnych przypadkach pracownicy nie tylko nie opiekują się pensjonariuszami ale pozbawiają ich podstawowych praw takich jak wolność i godność.