„Jesteśmy niepotrzebni”
- Nie ma nic gorszego niż to, że człowiek wie, że jest już niepotrzebny, gdy jest odstawiony na swój oddzielny tor, tor samotności. Ludzi nie potrzebują starych ludzi. My jesteśmy niepotrzebni. Ostatnio bardzo często dopadają mnie myśli, a co by się stało, gdyby sobie strzeliła w łeb – mówi Ewa Słaboń.
Pani Ewa Słaboń ma 75 lat. Od kilku miesięcy odwiedza ją wolontariuszka, pani Alina. To dzięki tym spotkaniom pani Ewa przestała czuć się samotna. Wcześniej prowadziła aktywne życie zawodowe i działała społecznie, po śmierci najbliższych wpadła w długoletnią depresję i zamknęła się w sobie. Teraz wolontariuszka robi wszystko, by seniorka znowu zaczęła spotykać się z ludźmi.
- Przy pierwszym spotkaniu też miałam stres. Nie wiedziałam do kogo idę. Znałam tylko nazwisko. Przy herbacie porozmawiałyśmy na różne tematy. To było obustronne badanie, czy akceptujemy się wzajemnie. Tu jest ważne, by była obopólna akceptacja – wyjaśnia Alina Głowacka – Mrowiec, wolontariuszka Paczki Seniorów.
- Zaczęło się od tego, że zaczęła wyciągać mnie z domu. Nie chciałam wychodzić, nie widziałam potrzeby, ponieważ z moich doświadczeń wynika, że ludzie nie są już moimi przyjaciółmi. Boję się zranienia. Dzięki swojej cierpliwości, taktowi, tak potrafiła obrócić tę sprawę, że to nie ona chciała iść, tylko ja – dodaje Ewa Słaboń.
Samotność seniorów
Na pomysł, by aktywizować seniorów, organizować im spotkania sąsiedzkie i na nowo angażować w życie społeczne wpadł wraz z pracownikami Stowarzyszenia WIOSNA i wolontariuszami ks. Jacek Stryczek. Ksiądz znany jest w całej Polsce z akcji charytatywnej SZLACHETNA PACZKA. Ten projekt w wyjątkowy sposób 16 lat pomaga ubogim łącząc darczyńców z potrzebującymi. To właśnie podczas poszukiwań rodzin, którym trzeba pomóc wolontariusze odkryli, jak wielu starszych ludzi cierpi na samotność. Tak powstał projekt PACZKA Seniorów i od trzech lat pomaga ponad 300 osobom rocznie wrócić do normalnego życia.
- Moje kapłaństwo zaczęło się od tego, że chciałem pracować w domu pomocy społecznej. To było takie oczywiste, że ja chcę coś dla tych ludzi zrobić. Zaproponowałem im np. rekolekcje rozwojowe. I ci przygaszeni ludzie, po roku mojej pracy z nimi, wycieczek, rekolekcji, oni wszyscy płonęli. Byli jak nastolatkowie, mieli taki entuzjazm. I to jest do zrobienia, dostrzeżenie, że osoba w podeszłym wieku ma w sobie potencjał rozwojowy, że jeszcze ma marzenia, że coś fajnego w jej życiu może się jeszcze wydarzyć. I to dla mnie jest paczka seniorów. To jest to, co próbujemy zrobić - mówi ks. Jacek Stryczek, prezes Stowarzyszenia WIOSNA.
- Tworzymy pary: senior – wolontariusz, które będą pracować ze sobą przez kilka miesięcy. Celem jest to, żeby po tych paru miesiącach, życie seniora zmieniło się na lepsze. I żeby wolontariusz już nie był potrzebny – wyjaśnia idę Wojciech Baran, wolontariusz SZLACHETNEJ PACZKI.
Gdy nie chce się już żyć
W jednym z krakowskich Domów Pomocy Społecznej mieszka pan Leszek Markowicz. Schorowany i odrzucony przez rodzinę wcześniej wegetował w małym pokoju bez mebli. Przez kilka lat spał na siedząco, bo miał połamane łóżko, ale mimo fatalnych warunków najbardziej marzył o kontakcie z drugim człowiekiem. Wizyta wolontariusza Wojciecha była dla niego dużym zaskoczeniem.
- Mieszkałem na czwartym piętrze bez windy. Cztery lata siedziałem na łóżku mając widok z okna na kopiec Kościuszki. Mówiłem do siebie. Miałem nieprzyjemne myśli, że nie chce mi się żyć - wspomina Leszek Markowicz.
- Poznałem wiele trudnych historii, ale nigdy tak dramatycznych jak u pana Leszka. Nigdy nie zdarzyło mi się płakać. U pana Leszka trudno było te emocje zatrzymać. Na pierwszym spotkaniu powiedział coś, co zapadło mi w pamięć: zastanawiam się czy ja jeszcze istnieję. Bo jak nikt do ciebie nie dzwoni, nikt cię nie odwiedza, dla nikogo nie jesteś ważny, to nie dziwię się, że pojawiają się myśli, czy ja jeszcze żyję - mówi Wojciech Baran, wolontariusz SZLACHETNEJ PACZKI.
Leszek Markowicz ma 66 lat. Cierpi na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, ma problemy z krążeniem i czeka na założenie endoprotezy stawu biodrowego. Przez 10 lat pracował w Stanach Zjednoczonych, ale gdy zaczął chorować wydał na leczenie wszystkie oszczędności i musiał wrócić do Polski. Dzięki SZLACHETNEJ PACZCE zyskał potrzebne do życia rzeczy, a później udało mu się zamieszkać w domu opieki, gdzie wreszcie przestał być samotny. To między innymi jego historia spowodowała, że powstał projekt PACZKI Seniorów, a przyjaźń z wolontariuszem trwa do dziś.
- Teraz pan Leszek jest bardzo rozmowny, jest osobą , która szuka radości życia – przyznaje Wojciech Baran.
Szlachetna paczka startuje
U pani Ewy nie widać jeszcze aż takich zmian. Mimo kilku miesięcy pracy ze swoją Wolontariuszką nadal miewa obawy przed wychodzeniem z domu. Tym razem pani Alinie udało się namówić ją na wizytę u fryzjera.
- Taka mała rzecz a ile radości – przyznaje seniorka.
Największa bariera starszych osób, którą chcą przełamać wolontariusze to strach przed spotkaniem z obcymi ludźmi. By pomóc pani Ewie nawiązać nowe znajomości, wraz z trzema gliwickimi klubami seniorów zorganizowaliśmy jej przyjęcie urodzinowe.
- Gdyby nie Alina to ja nie wyszłabym z domu. I nie odważyła się na takie spotkanie- mówi pani Ewa.
Dziś oficjalnie ruszyła XVI edycja SZLACHETNEJ PACZKI. Tysiące wolontariuszy podczas odwiedzin u potrzebujących rodzin, będzie też wyszukiwało samotnych seniorów, którym trzeba pomóc przełamać swoje bariery. Wszyscy, którzy chcieliby wesprzeć projekt SZLACHETNA PACZKA stając się darczyńcą czy wysyłając SMSy potrzebne informacje znajdą na stronie internetowej www.szlachetnapaczka.pl.