Ciapek przez lata musiał nieprawdopodobnie cierpieć.
– Łańcuch miał jakiś metr. Buda była zalana błotem. Nie mieścił się w niej. Ale w całej tej historii nie to było najgorsze. Kaganiec wrósł mu w pysk. Oprócz tego, że był metalowy, był zabezpieczony drutami. To wszystko było wbite w ciało psa. To były stare rany, to musiało bardzo długo trwać – mówi Ewa Bochno.
O tym, w jakich warunkach żyje pies na jednym z podwórek we wsi niedaleko Morąga, pani Ewa natychmiast poinformowała policję i lokalne schronisko dla zwierząt.
- To był straszny widok, pies był porzucony przez właścicielkę, wychudzony. Trzeba było pod narkozą zdjąć kaganiec i oczyścić rany, podać antybiotyk, przemywać to preparatami antyseptycznymi - wylicza Barbara Zarudzka ze schroniska dla zwierząt „Psi Raj”.
Właścicielką Ciapka była kobieta, która wynajmowała od gospodarzy część domu w małej wsi Zajezierze. Kobieta wyprowadziła się stamtąd pozostawiając psa bez opieki.
- O stanie tego psa musiało wiedzieć wiele osób; sąsiedzi, listonosz, znajomi, panie z opieki społecznej. On był na widoku – podkreśla Barbara Zarudzka.
Osobami, które były najbliżej dramatu zwierzęcia byli gospodarze, od których właścicielka psa wynajmowała część domu. Sprawę zgłosili pani Ewie, znanej w okolicy miłośniczce zwierząt dopiero po dwóch latach, gdy ich lokatorka wyprowadziła się i zwierzę zostało na podwórzu. Początkowo nie mieli oni nic przeciw wejściu naszej ekipy na teren, gdzie przywiązany był pies. Ale zmienili zdanie.
- Pies był zawsze agresywny, dusił kury. Dlatego miał kaganiec. A, że właścicielka go nie ściągała to, co miałam z tym zrobić? Z powodu jednego psa mamy tyle problemów, że ja już tego nie chcę – usłyszeliśmy.
„Liczy się dobro człowieka”
Właścicielka psa to 44-letnia Monika G. Kobieta nigdzie nie pracuje. Ma pod opieką trzy córki, z których jedna jest niepełnosprawna. Partner kobiety zmarł kilka lat temu. Dziś ona i jej córki są pod stałą opieką pracowników ośrodka pomocy społecznej.
- Nasz pracownik bywał u niej bardzo często – przyznaje Kamila Wawryniuk, kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Małdytach. Jak to możliwe, że pracownik socjalny nie pomógł Ciapkowi?
- Liczy się dobro człowieka, zwierzęcia też, ale od tego są odpowiednie służby. Jeżeli byłoby to zauważone na pewno byłoby to zgłoszone – stwierdza Wawryniuk.
Monika G. przeprowadziła się do Morąga. Udało nam się ją odnaleźć. Nie chciała jednak rozmawiać.
- Nie wiem, jak ta kobieta mogła normalnie funkcjonować, normalnie spać, widząc tragedię pod oknem. Przecież ona jest matką, też ma swoje dzieci, jakiś instynkt, uczucia, empatię powinna w sobie mieć, a tego nie miała – mówi Barbara Zarudzka.
Psy na wsi
Ewa Bochno z zawodu jest nauczycielką matematyki. Choć miłośniczką zwierząt była od zawsze to dopiero po wychowaniu swoich dzieci zajęła się działalnością na rzecz zwierząt. Kobieta bierze udział w interwencjach, pośredniczy w adopcjach, jest wolontariuszką w pobliskim schronisku. Razem z nią sprawdziliśmy, jak opiekują się zwierzętami gospodarze z okolicznych miejscowości.
Dotarliśmy m.in. do domu, gdzie pies żył na bardzo krótkim łańcuchu. Właściciel kazał nam opuścić posesję. Postraszył też panią Ewę sądem.
- Z taką agresją spotykam się każdego dnia. Dzieje się tak, jeżeli zwróci się ludziom uwagę, że pies jest trzymany w niewłaściwych warunkach.
Dalej spotkaliśmy gospodarzy, którzy mieli starą sukę. Zwierzę mimo wieku po raz kolejny było w ciąży. Poród był dla niej dużym zagrożeniem. Pani Ewa poinformowała właścicieli, że gmina daje 50 proc. dofinansowania na sterylizację.
- Wiele psów żyje w bardzo złych warunkach, gdzie my tego nie widzimy. Są to psy schowane za oborami, czy szopami – mówi Bochno i dodaje: Zależy mi na zmianach, żeby coś wreszcie się ruszyło. Żeby ludzie przestali traktować zwierzęta przedmiotowo. Jeżeli ktoś nie kocha zwierząt to nie wiem, w jakim celu trzyma je na krótkim łańcuchu, w zimnej budzie, głodne i z żebrami na wierzchu? W jakim celu? Często zadaje sobie to pytanie, ale odpowiedzi chyba szybko nie znajdę.